In deze blog verzamel ik gedachten, ervaringen en dingen die ik onderweg tegenkom als maker. Soms gaat het over schilderen, soms over inspiratie of het creatieve proces, en soms gewoon over wat erbij komt kijken als je kunst probeert te combineren met het dagelijks leven.
Als ik een portret teken, begin ik zelden zomaar. Ik kijk, vergelijk en probeer te vangen wat ik zie. De referentiefoto maakt daarbij echt verschil. Vroeger koos ik gewoon iets van internet, maar nu let ik wat beter op. Want hoe beter je uitgangspunt, hoe makkelijker het wordt om raak te tekenen.
Jarenlang was ik het slechtste museumgezelschap dat je je kunt voorstellen. Ongeduldig, overprikkeld en snel verveeld. Vooral historische musea waren rampzalig: ik scande een bordje, fronste even en liep alweer door. Voor mijn man, die álles leest, was dat geen pretje.
De afgelopen maanden heb ik niet alleen vaak creatieve weerstand gevoeld, maar lag mijn motivatie om te maken ongeveer ter hoogte van Gibraltar. Eerlijk is eerlijk: het was gewoon een lastige periode. Mijn werk viel weg, mijn vaste routine verdween, en een stukje zekerheid brokkelde af. Alles veranderde ineens. Dat vroeg om flexibiliteit en aanpassingsvermogen, en dat had vanzelfsprekend invloed op mijn creatieve werk.
Je kent het wel: je ontmoet een nieuw persoon of zit in een werkmeeting, en de vraag komt: “Vertel eens iets over jezelf.” Vrijwel iedereen heeft daar wel een standaard verhaaltje voor klaar. Ook ik. Ik vertel hoe ik heet, dat ik samenwoon met mijn man en onze huisdieren, en dat ik graag schilder. En geloof me, dat levert áltijd reacties op.
